Column: Stenen tijdperk
De ontwikkelingen lijken steeds sneller te gaan. Ik ben van de generatie die met een kroontjespen de letters netjes op de lijntjes moest schrijven in een groen-rood schriftje. Al zeg ik het zelf, ik kon dat destijds behoorlijk goed. Tijdens mijn beroepsopleiding ging de kwaliteit van mijn handschrift sterk achteruit. Ik krabbelde in hoog tempo mijn notities op papier en werkte de notities in de avonduren uit. Achter mijn typemachine. Toen al had ik moeite met wat ik zelf op papier had gezet. Voor de secretaresses die later mijn imperfecte pennenvruchten moesten verwerken tot leesbare tekst was ik een regelrechte ramp.
Wie schrijft er nog tegenwoordig? We typen of dicteren, spreken een voicemail in, of een WhatsApp- bericht of vlog. Om mij heen vinden hightech-ontwikkelingen plaats die ik nauwelijks nog kan volgen. Steeds vaker krijg ik de vraag onder welke steen ik heb gelegen. Ik kom niet uit het stenen tijdperk en ik woon niet in een hunebed.
‘Nee, ik woon niet in een hunebed’
Wat me brengt op het onderwerp. Ooit was er een meneer die van alle 54 hunebedden in Drenthe en Groningen zeer gedetailleerde pentekeningen heeft gemaakt. De man moet over engelengeduld hebben beschikt om alles zo prachtig op papier vast te leggen. Onlangs is hij overleden. Zijn zoon wilde vaders kunst, in feite historisch erfgoed, aan de vergetelheid onttrekken. Hij bedacht een geheugenspel en gebruikte de tekeningen van de hunebedden. Zo’n geheugentrainingsspel is een uitstekend hulpmiddel om scherp te blijven.
Toeval blijkt te bestaan. De kaartjes zijn middels hoogwaardige superscherpe offsetdruk geprint op Stone Paper. Dat materiaal bestaat voor minstens 80% uit steengruis. Ik, van wie wordt verondersteld onder een grote kei te zijn weggekomen, vind dat heel mooi. Het materiaal is waterbestendig (voor als de beverige speler eens een glas omstoot) en heeft een bijzonder hoge inscheurweerstand (voor als de verliezer de neiging krijgt het spel volledig te vernietigen).
Verleden en heden komen bij elkaar
Hier komen verleden en heden op een leuke manier bij elkaar. Gebruikmakend van de – naar mijn idee – beste druktechniek en een recent ontwikkeld alternatief basismateriaal, gaan we terug naar onze voorouders. Het is een spel dat door jong en oud kan worden gespeeld en de grijze massa flink laat kraken. En een spel dat ouderwetse gezelligheid oplevert.
Ik word niet geacht om promotionele inspanningen te verrichten. Wel mag ik, voor hen wier interesse gewekt is, vermelding maken van de website: www.hunebedspel.nl. Tegen de enkeling die hiertegen bezwaar maakt zou ik willen zeggen: ‘Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen’!
Sjors Selger is een ervaren professional, actief in de grafimediawereld in de Benelux.
Deze column verscheen eerder in PRINTmatters magazine. PRINTmatters ook bij jou op de mat?
